مشکل ما ادما اينه که قدر چيزايي رو که داريم با ازدست دادنشون مي فهميم
ولي يه مادر و صفت تعريفش چيز نيست
ما يه فرشته تو خونه مون داريم که بعضي وقتا نا خواسته بهش عادت ميکنيم و يادمون ميره يه فرشته کنارمونه
که بلا گردون همه مونه
خدا جونم
چرا.......
هم مطلبي رو که نوشته بودي خوندم هم نظراتي رو که برات گذاشتن
من واقعا نميدونم بايد چي بگم
اخه مگه حرفي هم هست که داغ عزيزي مثل مادر رو تسکين ببخشه
ولي فقط ميتونم برات يه ارزو کنم
ارزو کنم که هرگز بخاطر روزهاي باهم بودنتاتون خاطره اي تو ذهنت نباشسه که باعث ازارت بشه
و همه اون لحظات رو به گرمي ياد کني
بعدم گفتم که مادرا فرشتن پس فرشته ها هرگز نميميرند فقط از اين زمين خاکي خسته ميشن و بال هاشونو از خدا ميگيرن تا برن ولي اين رفتن هرگز به معناي تنها موندن عزيزاشون نيست
مادرها هميشه با ما هستن هميشه.........
واسه همه اين فرشته هاي زميني
ارزوي هميشه شادبودن دلشونو دارم و اينکه روح ازدست رفته ها با بي بي فاطمه زهرا همراه شه و سايه مادرها رو ازسر فرزنداشون کم نکنه
و خود بي بي نگهدار و ضامن همه مادرها باشه ان شا ا...
يه چيز ديگه بازم گريه کردم....
راحت ميتوني اشک ادمارو در بياري
يا اين فقط منم که گريه ميکنم
البته دلم نازک نيست
ولي پدر و مادرم رو خيلي خيلي دوستدارم
ممنون ازاينکه واسه اين مطلب زيبا خبرم کردي..